Dat er in de huidige 24 uurs economie ook op zondag wordt
gewerkt is geen nieuws.
Maar dat je dit zo eens van dichtbij mee kan maken, dus met een zondagse werker op pad kunt dat kan ook niet iedereen zeggen.
Mijn zoon is schipper op een oliebunkerboot genaamd de “Nellie” en anders dan normaal verwacht je een Koi interview van een Koihandelaar of hobbyïst.

Nu voor deze keer ben ik zo brutaal om hiervan af te wijken. Niet dat er niets gebeurd in de Koiwereld, maar puur omdat ik zo trots ben op mijn zoon dat ik dit wilde laten zien in dit videoverslag. Hij vaart voor het bedrijf Oliehandel de Boer, een bekende naam in de visserijwereld

Oliehandel de Boer is dan ook ontstaan in Urk, hét vissersdorp van Nederland. Dit bedrijf was begonnen met een kannetje olie aan de deur te verkopen en is nu een groot oliebedrijf wat bekend is aan de hele Nederlandse kust.

Mijn zoon Wouter, of Wood zoals hij vaak genoemd wordt is 32 jaar jong en vaart al vanaf zijn twintigste. Hij deed dit op de Rijn en nu sinds een ruim jaar weer vanaf IJmuiden tot Amsterdam, Zaandam en alles wat daar tussen zit.

Maar toch gaat het leven door, er wordt dus gewoon gevaren op de zondag. En wanneer je te voetballen bent of gewoon als toeschouwer in het stadion zit. Of gewoon lekker je BBQ aansteekt, dan sta je daar niet zo bij stil. Dat is wat ik even zo voor de kerst duidelijk wil maken!

Het was een koude zondag ochtend in oktober met een stevige dunne wind, dus ondanks wat het vermoeden doet geven van een blauwe heldere hemel, was het koud. Voor mij is het al snel koud dus ja, je mag medelijden hebben 😉
Daarnaast had het geluid van de video wat ik buiten maakte nogal last van de wind, ondanks dat mijn microfoon een jas aanhad………..

Ik wil aan iedereen die ik ken fijne dagen wensen, met een gezond uiteinde zodat je er bijna zeker van bent dat je weer gezond aan 2019 kunt beginnen. Niet in de laatste plaats aan alle mensen die zorgen dat alles doorgaat. Doorgaat in de zin van datgene wat jij en ik zo normaal vinden. Politie, ziekenhuispersoneel, brandweer, treinen, en dus ook de varende mensen, die waar mijn zoon dan toevallig ook toebehoord. Ook op 31 december zal hij naar alle waarschijnlijkheid gewoon moeten werken.

En dat geeft niet want er zijn er zovelen, alleen wij vinden het tegenwoordig zo gewoon dat het gewoon lijkt!

Of ik trots ben?
Ja ik ben trots, want mijn zoon is mij zoon, en als ik zie hoe hij alles berekend tijdens het varen. Het varen op een kanaal waar het soms zeer druk is en hij er toch maar doorheen laveert of het niks is. Ja dan ben je als vader trots. Maar niet meer of minder dan op mijn andere kinderen, dat dan weer wel! Want ook deze hebben kwaliteiten!

Tot volgend Koijaar!